Schitterende tocht

De zon schijnt als ik om 8 uur naar beneden kom. Wel een enorm verschil met gisteren. We gaan een tochtje maken door het noordelijke deel van Vermont. Helaas zijn de bladeren snel aan het vallen en zijn er niet veel kleuren meer,  het blijft een prachtig land. Ontzettend veel bossen en kleine dorpjes met weinig huizen. Vrij dicht bij het huis van Tim en Betsy komen we al bij een " covered bridge "   er was daar een aardig plaatsje, dat in het midden van de 19e eeuwcin 1 nacht totaal in vlammen opging, vlak naast de brug zijn nog de resten van een watermolen te zien. Er zijn hier veel rivieren en riviertjes en dus waren er ook erg veel watermolens, waarvan maar weinig over zijn. We rijden over een heleboel goed onderhouden dirtroads  met de meest schitterende uitzichten. In de verte bergen in de White en Green Mountains. Waar op de hoogste toppen al sneeuw ligt. Het is droog en zonnig en om het vriespunt.  We lunchen in een pizza café en rijden door naar een klein plaatsje Brownington, waar een groot stenen huis staat. Het is het oude dormitory van een school, gebouwd in 1829 door Alexander Twilight, de eerste afro-american ,die een bachelorgraad haalde.  Hij werd dominee en headmaster van de grammar school in Vermont.  Later ook nog de eerste afro- american die in het bestuur van de staat Vermont kwam. Het schoolgebouw staat een eind verder op en is wel van hout zoals hier vrijwel alles. Dan door naar Newport aan een langgerekt meer ligt dat doorloopt in Canada( we zijn hier vlak bij de canadese grens en Montreal is maar ong 2 uur rijden.    Terug naar Peacham over de snelweg waar we over 30 mijl in het totaal 4 auto's zien. Het is hier zo ontzettend dun bevolkt. Het is vandaag , behalve Bobo's verjaardag  Haloween en dus gaan we om 5 uur naar het stadje/dorp( 715 inwoners bij de laatste telling, maar wel met een bibliotheek,  een lagere school een winkel en een café) waar de kleinkinderen verkleed mee doen aan.    " the Parade"  en daarna langs de huizen gaan voor snoep. Wij gaan nog even een glas warme cidre drinken in het café, waarvan Betsy een van de organisatoren is en waar ook alle kinderen binnen komen rennen voor snoep of een koekje en een glas cider. Het is behoorlijk koud en de zon gaat vrijwel onder.     Thuis gekomen wat gegeten en oude foto's bekeken , toen Tim 5 was en ik op zijn babysitter was. Nu nog een uurtje borduren