Jacobijn haat mijn Johanna

We verlaten het hotel om 8.15 waarbij ik zo onhandig ben de sleutel aan de binnenkant van de buitendeur te laten zitten, die achter me dichtklapt. We rijden Uelzen in om iets te gaan ontbijten en vinden een prettige backerei voor thee en een broodje. Dan gaan we naar het station. Het gebouw uit het eind van de 19e eeuw is in 1994 door de Oostenrijkse  architect  Hundertwasser opgepimpt en is werkelijk heel bijzonder/krankzinnig. In de tunnel onder de perrons zijn grootmachtige versieringen aangebracht ook om de uitgangen van de liften. Bovengronds overal versierde pilaren en balkonnetjes en de hoofdingang is ook fraai versierd.    Dan gauw bij de enorme supermarkt bij het station een paar flessen wijn aangeschaft en opweg naar Stade. Dat begint al heel moeilijk. Volgens Jo moeten we een tunnel door naast het station maar die zit dicht en nergens staan omleidings borden,  en dus blijft Jo ons de verkeerde kant op wijzen. Maar goed tenslotte toch een andere tunnel. En dan over de luneburger  heide richting Stade. Van de heide is niet veel meer over, pas helemaal aan de westkant nog wel vlakten, maar met erg veel gras, ze hebben dringend een kudde schapen nodig. Het is verder dan ik had uitgerekend naar Stade, maar het is het bezoek zeker waard, een prachtig oud Hanzestadje. We bekijken de huizen en de kerk met zijn schitterende Schnitger orgel. Schnitger was geboren in Stade en werd een wereldberoemde orgelbouwer( in de grote kerk in Zwolle zit ook 1 van zijn orgels) en drinken een kopje thee aan de haven. Dan opweg naar ons hotel aan de Wezer, ook hier had ik niet helemaal goed op de afstand gelet en dus gaan we halverwege een zijwegje in , klappen de stoeltjes uit en picknicken en lezen lekker een half uurtje. Er  zijn weer allerlei wegen opgebroken en afgesloten en Jacobijn, die voortreffelijk rijdt, bedenkt dat we het beter met Google maps kunnen doen en ja dan komt het inderdaad in orde en zijn we om half 5 bij dit heerlijke hotel bij een veerpont over de Wezer.